Συναντιούνται δυο φίλοι που ήταν παλιοί συμμαθητές. Μετά τις σχετικές χαιρετούρες ο Νίκος ρωτάει τον Γιάννη:
-Τι έγινε ρε Γιάννη, έκανες παιδιά;
-Ναι, μια κόρη.
-Έλα ρε συ, κι εγώ το ίδιο. Καλό κορίτσι;
-Καλό κορίτσι, αλλά άτυχο ρε παιδί μου. Γνώρισε ένα Ζακυνθινό με πολλά λεφτά. Πήγαμε στο νησί για τους αρραβώνες, τρελλά γλέντια, αλλά τα παιδιά αμέσως μετά τα χάλασαν. Μετά βρήκε έναν Πατρινό με πολλά λεφτά, πήγαμε στην Πάτρα για τους αρραβώνες, γλεντήσαμε, αλλά τα παιδιά δεν στέριωσαν. Μετά γνωρίζει έναν Κυκλαδίτη πήγαμε στις Κυκλάδες για τους αρραβώνες, γλεντήσαμε, αλλά και πάλι δεν στέριωσαν. Αλλά τώρα μη σε κουράζω με τα δικά μου για πες μου και για τη δική σου κόρη.
– Τι να σου πω ρε φίλε, κι εμάς π…α είναι, αλλά δεν το γλεντάμε έτσι…
