Μια νέα κι ανερχόμενη ζωγράφος παρατηρεί ότι αρχίζει να χάνει σιγά σιγά την όραση της! Πανικόβλητη τρέχει σε ένα καλό οφθαλμίατρο κι εξηγεί το πρόβλημα της.
Αυτός αφού την εξετάζει την καθυσηχάζει ότι είναι ένα μικρό πρόβλημα στον αμφιβληστροειδή και ότι μπορεί να το διορθώσει οριστικά με λέιζερ σε δυο μέρες το πολύ.
Αυτό και γίνεται, και η ζωγράφος φανερά ικανοποιημένη προτείνει στο γιατρό πέρα από την αμοιβή του να του ζωγραφίσει το ιατρείο που ο άνθρωπος σαν πολυάσχολος είχε καιρό να βάψει.
– Καλώς… λέει αυτός. Να πάρε τα κλειδιά πάρε και τα πινέλα σου, και την άλλη βδομάδα που έχω ένα συνέδριο κάνε το όπως το φαντάζεσαι.
Γυρίζει ο άνθρωπος και τί να δεί! Το ιατρείο αγνώριστο, χαρούμενα χρώματα παντού… κι ένα τεράστιο μάτι ίδιο με αυτά της ζωγράφου να δεσπόζει στον τοίχο πίσω από το γραφείο του. Δημοσιογράφοι και φωτογράφοι εκεί να μιλάνε με τη ζωγράφο για το νέο της έργο…
Φανερά ικανοποιημένος που θα αποκτήσει κι άλλη φήμη (τσάμπα διαφήμηση ειναι αυτή)… ευχαριστεί τη ζωγράφο… και τότε ένα συνεργείο μπουκάρει για ερωτήσεις:
– Γιατρέ τι έχετε να πείτε για αυτό το θεσπέσιο έργο που κοσμεί το ιατρείο σας;
– Τι να πω… καλά που δεν είμαι γυναικολόγος!
