Σε ένα σχολείο κάπου στην Αθήνα, την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς η δασκάλα παίρνει παρουσίες.
– Μεχμέτ Αλί Αρκαντάν; – Παρών. – Μουχτάρ Αλ Σαρουί ; – Παρών. – Γιόν Κιμ Λι Γκονγκ ; – Παρών.
– Χατζή Λαζά Ρουμίχ Αλής;
Τίποτα! Ησυχία…
– Χατζή Λαζά Ρουμίχ Αλής, επαναλαμβάνει η δασκάλα.
Πάλι τίποτα. Κι εκεί που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα, ένα παιδάκι δειλά-δειλά σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά και λέει:
– Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι, Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε!
