—
Μια φορά η κυρία Ισμήνη βρήκε δύο φίλες της που ήταν ηλικιωμένες όπως και αυτή και τις κάλεσε για καφέ. Ρωτάνε οι φίλες της, “τι ώρα να έρθουν;” κι εκείνη τις λέει, “στις 5.00 μ.μ.”
Γυρίζοντας σπίτι βάζει το ρολόι να χτυπήσει στις 5.00 για να θυμηθεί να τις κεράσει καφέ.
Έρχονται αυτές, ακούει αυτή το ρολόι και τις κερνάει καφέ. Στη συνέχεια βάζει το ρολόι να χτυπήσει στις 6.00 για να θυμηθεί να τις κεράσει γλυκό.
Πράγματι χτυπάει το ρολόι.
– “Θέλετε έναν καφέ;”
– “Ναι εντάξει.”
Και πράγματι τις κερνά και δεύτερο καφέ. Μετά ξαναβάζει το ρολόι στις 7.00 για να τις κεράσει γλυκά. Ξαναχτυπά το ρολόι.
– “Βρε κορίτσια τι αγενής που είμαι τόση ώρα και να μη σας κεράσω έναν καφέ.”
– Τελικά τις κερνά και τρίτο καφέ .Φεύγοντας λέει η μια στην άλλη:
– “Καλά τι αγενής αυτή η Ισμήνη, τόση ώρα και να μη μας κεράσει έναν καφέ.”
– “Ζει η Ισμήνη;”
