—
Ένα κυριακάτικο πρωινό στην κουζίνα η σύζυγος και τηγανίζει αυγά. Ο σύζυγος, αγουροξυπνημένος, ετοιμάζει τον καφέ, πίνει μια γουλιά και μετά πάει και στέκεται ακριβώς δίπλα από την σύζυγο, παρατηρώντας προσεκτικά τα αυγά.
Πίνει άλλη μια γουλιά καφέ…
Και αρχίζει να φωνάζει πανικόβλητος:
– Πρόσεχε! Πρόσεχε! Βάλε κι άλλο βούτυρο! θεούλη μου! Έχεις βάλει μαζί στο τηγάνι πάρα πολλά αυγά!
– Γύρνα τα. Γύρνα τα ΤΩΡΑ!
Χρειάζονται κι άλλο βούτυρο. Μα πού θα βρούμε κι άλλο ΒΟΥΤΥΡΟ; Πρόσεχε, θα σου κολλήσουν. Προσεχτικά!
– Σου είπα ΠΡΟΣΕΧΕ! Ποτέ δεν μ’ ακούς εμένα… ΠΟΤΕ! Γρήγορα!
– Γύρνα τα ΓΡΗΓΟΡΑ! Είσαι τρελή; Τα έχεις παίξει; Ξεχάσεις να τα αλατίσεις, όλο το ξεχνάς το αλάτι.
– Βάλε αλάτι. ΑΛΑΤΙ! ΒΑΛΕ ΑΛΑΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ!
Η γυναίκα έχει μείνει αποσβολωμένη.
– Τι έπαθες άνθρωπέ μου;
– Τι φωνάζεις μέσα στο αυτί μου; Ο σύζυγος ξαφνικά ηρεμεί τελείως και απαντάει…
– Ήθελα να σου δείξω πως είναι να σε έχω συνοδηγό όταν οδηγάω.
