—
Μια ξανθιά κάθεται σε μια ταράτσα και κοιτάζει κάτω την πλατεία. Απο εκεί ψηλά της φαίνονται όλα τόσο μικρά που απορεί.
– Βλέπει έναν κύριο να κόβει βόλτες στην πλατεία και της φαίνεται παράξενο που είναι τόσος δα.
– Πάει στον 6ο όροφο και κοιτάει τον άντρα, τον βλέπει λίγο πιο μεγάλο, πάει στον 5ο και ο άντρας πάλι φαίνεται πώς μεγάλωσε.
– Πάει στον 4ο, στον 3ο, στον 2ο, στον 1ο και ο άντρας όλο και φαίνεται πιο μεγάλος.
– Στο ισόγειο, πια ο άντρας φαινόταν γύρω στο 1.20, τον πλησιάζει και όσο μικραίνε η απόσταση που τους χώριζε όλο φαινόταν πιο ψηλός μέχρι που…
τον φτάνει και τον βλέπει ότι είναι κανονικός άντρας γύρω στο 1.80.
– Όλο χαρά τον αγκαλιάζει και τον φιλάει.
– Ο άγνωστος άντρας κοιτάζει απορημένος….
– Με ξέρεις; ρωτάει την ξανθιά.
– Ε, πώς δε σε ξέρω…. καλέ
– Απο τόσο δα μικρούλι σε ξέρω!
