Μία δημοσιογράφος να κάνει μία έρευνα για τα απομακρυσμένα χωριά της Ελλάδας μία μέρα λοιπόν και ενώ βρίσκεται σε ένα ορεινό δρόμο μένει το αυτοκίνητο της. Κοιτάει γύρω της και βλέπει έναν βοσκό του εξηγεί την κατάσταση και του ζητάει να την σπρώξει εκείνος την σπρώχνει και το αυτοκίνητο παίρνει μπρος αμέσως κατεβαίνει αμέσως και δεν ξέρει πως να τον ευχαριστήσει.– Κάτι μπορείς να κάνεις….
της λέει ο βοσκός όλο νόημα και της κλείνει το μάτι.– Τι λες δεν καταλαβαινω; λέει αυτή.
Ο βοσκός επιμένει αυτή συνεχίζει να αρνείται κάποια στιγμή το σκέφτεται πιο ψύχραιμα. Μόνοι μας είμαστε … λέει από μέσα της ο βοσκός είναι παίδαρος άσε που η έρευνα μου θα είναι πιο ολοκληρωμένη.
Οπότε πάνε πίσω από έναν θάμνο κάνουν τι κάνουν και κάποια στιγμή σηκώνονται.
– Πω πω λέει η κυρία όλο έκσταση. Πώς το κάνεις έτσι μου λες super ήταν;- Έλα τώρα λέει ο βοσκός τινάζοντας τα χώματα από πάνω του δεν ήταν τίποτα!– Μα τι λες λέει η κυρία δεν μου το έχουν κάνει ποτέ έτσι έλα μαζί μου στην Αθήνα.
–Όχι δεν έρχομαι λέει ο βοσκός… δεν μου αρέσει η Αθήνα εγώ θέλω εδώ στη φύση με τα προβατάκια μου.
– Μα τι λες λέει η κυρία τώρα που σε βρήκα δεν σε αφήνω.
– Κοίτα να δεις λέει ο βοσκός αν θέλεις πάρε το αδελφό μου εκεινού του αρέσει η Αθήνα.
– Τον αδελφό σου! Και δεν μου λες ο αδελφός σου το κάνει όπως και εσύ;
– Δεν ξέρω αν το κάνει όπως και εγώ λέει ο βοσκός πάντως πέρυσι π$δ!ξε μία αρκούδα και ακόμη μας φέρνει μέλι!
