Στο τέλος της σχολικής χρονιάς τα παιδιά στο νηπιαγωγείο πάνε δώρα στην δασκάλα τους.
Μόνο που τα δώρα τα είχαν βάλει το καθένα μέσα σε ένα κουτάκι για να μαντεύει η δασκάλα τι έχει το καθένα μέσα, αλλά η δασκάλα ήξερε τι επάγγελμα κάνουν οι γονείς των παιδιών.
Έτσι λοιπόν πάει το πρώτο παιδάκι που ήταν γιος ανθοπώλη, δίνει το δώρο στη δασκάλα, το παίρνει η δασκάλα, το κουνάει και λέει:
Στοιχηματίζω πως μέσα έχει λουλούδια.
Σωστά λέει το αγοράκι, μα πως το καταλάβατε;
Είμαι τυχερή μωρέ έτυχε και το βρήκα.
Πάει το δεύτερο παιδάκι που είναι κόρη ζαχαροπλάστη, δίνει το κουτάκι στην δασκάλα, αυτή το κουνάει λίγο ελαφριά και λέει, στοιχηματίζω ότι μέσα έχει γλυκά.
Το κοριτσάκι λέει σωστά… μα πως το καταλάβατε;;
Έίναι η τυχερή μου μέρα σήμερα.
Έρχεται και η σειρά του Τοτού που ο πατέρας του είχε κάβα με ποτά.
Παίρνει η κυρία το κουτί, το σηκώνει, το κουνάει και βλέπει ότι στάζει λίγο μια σταγόνα. Γλείφει λίγο η δασκάλα το κουτάκι και λέει:
Τοτέ είναι κρασί.
Όχι κυρία ξαναδοκιμάστε.
Ξανά γλείφει το κουτάκι που τρέχει λίγο σταγόνα και λέει:
-Είναι σαμπάνια Τοτέ.
Όχι κυρία. Είναι κουταβάκι.
