Ο αγρότης παράγγειλε το τελευταίο μοντέλο μιας αρμεχτικής μηχανής, του το στείλανε, το παρέλαβε και μια κι η γυναίκα του έλειπε εκείνη την ημέρα, αποφάσισε να το δοκιμάσει στον εαυτό του πρώτα. Βάζει το μηχάνημα στην πρίζα, τοποθετεί το πέος του στην κατάλληλη υποδοχή, γυρνάει το διακόπτη και… τα υπόλοιπα γινόντουσαν μόνα τους, αυτομάτως!
Μετά από λίγο διαπίστωσε ότι η μηχανή τον ικανοποιούσε περισσότερο απ ότι τον ικανοποιούσε η γυναίκα του. Όταν τέλειωσε τη δουλειά του κι έφτασε στο… αποκορύφωμα (πολύ ποιητικό αυτό!) και λέρωσε και το πάτωμα, εκεί ένα γύρω, γιατί δεν είχε πάρει κάδο, προσπάθησε να το σταματήσει το μηχάνημα, αλλά δεν ήξερε πώς. Πάτησε όλα τα κουμπάκια
του μηχανήματος, αλλά αυτό τίποτα, συνέχιζε τη δουλειά του. Προσπάθησε να βγάλει το πέος του απ την υποδοχή, (αμ, δίκιο είχες ο πατέρας μου, που μου λεγε αυτό και την υπογραφή μου να προσέχω πού βάζω), τίποτα.
Διάβασε τις οδηγίες, αλλά δε φωτίστηκε και πολύ. Τελικά αναγκάστηκε να πάρει τηλέφωνο την εταιρεία.
– Αγόρασα τη τάδε μοντέλο σας αρμεχτικής μηχανής. Δουλεύει περίφημα και είμαι πολύ ικανοποιημένος, αλλά πώς το βγάζω απ το μαστάρι της γελάδας;
– Μη σας νοιάζει για τίποτα, του είπαν από την εταιρεία. Η μηχανή έχει όλους τους αυτοματισμούς και θα αποσυνδεθεί μόνη της μόλις συμπληρώσει 20 λίτρα γάλα απ τον κάθε μαστό.
