Ένας τύπος πηγαίνει μια μέρα σε ένα μπαρ και παραγγέλνει ένα ποτό.
Ξαφνικά εκεί που περίμενε την παραγγελία του έρχονται 2 γυναίκες πολύ ωραίες και πηγαίνουν σε έναν κακομούτσουνο τύπο στην γωνιά, τον παίρνουν μαζί τους και φεύγουν.
Ο τύπος είναι λίγο απορημένος αλλά δεν δίνει σημασία.
Την άλλη μέρα πάλι αυτός πηγαίνει στο μπαρ και παραγγέλνει πάλι και επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό.
Άλλες δύο γυναίκες πολύ ωραίες έρχονται στο μαγαζί, πηγαίνουν στην γωνία και παίρνουν τον πανάσχημο τύπο και φεύγουν.
Ο τύπος πάλι απορημένος αλλά δεν δίνει σημασία.
Το σκηνικό αυτό επαναλαμβάνεται κάθε μέρα.
Έρχονται δυο τρεις γυναίκες και έπαιρναν τον τύπο αυτό και έφευγαν.
Ύστερα από καμιά εβδομάδα ο τύπος μας είχε τελείως απορήσει για το τι γινόταν και έτσι σκέφτηκε να ρωτήσει τον μπάρμαν:
– Δεν μου λες ρε μπάρμαν.. Εδώ και μια εβδομάδα παρατηρώ την ίδια κατάσταση με αυτόν τον χλεχλέ.
Πώς καταφέρνει και τα κάνει αυτά;
– Δεν ξέρω ρε φίλε λέει ο μπάρμαν.. κι εγώ την ίδια απορία έχω. Εγώ τον παρακολουθώ εδώ κι έναν μήνα… και πράγματι, λεφτά δεν έχει, αμάξι δεν έχει, φάτσα όπως βλέπεις είναι χάλια, δεν ξέρει να μιλάει.
Ενώ το μόνο που κάνει είναι να κάθεται σε εκείνη την γωνιά και να γλύφει τα φρύδια του…
