Μια φορά κι έναν καιρό, η προοδευτική σύζυγος αποφασίζει να κάνει δώρο στον άντρα της μια επίσκεψη σε στριπτιτζάδικο.
Φτάνουν και ο πορτιέρης λέει στον άντρα της, Γειά χαρά Κώστα! Τι κάνεις;
Η σύζυγος τότε τον ρωτάει αν είχε ξαναπάει σε αυτό το στριπτιτζάδικο, αλλά ο Κώστας της λέει, Όχι, απλά πηγαίνουμε μαζί στο γυμναστήριο.
Όταν κάθισαν, η σερβιτόρα ρωτάει τον Κώστα αν θα πάρει το συνηθισμένο του ποτό και του φέρνει τη μάρκα ουίσκι που του αρέσει.
Η σύζυγος αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά και τον ρωτάει:
– Από που και ως πού ήξερε η σερβιτόρα ποιο ποτό πίνεις συνήθως;
– Έρχεται κι αυτή στο ίδιο γυμναστήριο και μία φορά συζητάγαμε σχετικά με ποτά κλπ
– Ας το καταπιώ κι αυτό, λέει η σύζυγος.
Μετά από κάποια ώρα έρχεται και μία χορεύτρια στο τραπέζι τους, κάθεται στα πόδια του, τον παίρνει αγκαλιά και του λέει:
– Γειά σου Κωστάκη μου! Να σου κάνω το χορό που σε τρελαίνει αγόραρε;
Η σύζυγος πλέον είναι έξω φρενών, αρπάζει την τσάντα της και ορμάει έξω από το στριπτητζάδικο.
Ο Κώστας τρέχει από πίσω της και την βλέπει να μπαίνει σε ένα ταξί. Προτού προλάβει η σύζυγος να κλείσει την πόρτα, ο Κώστας προλαβαίνει και μπαίνει μέσα στο ταξί μαζί της.
Προσπαθεί απεγνωσμένα να τα μπαλώσει, λέγοντάς της πως η στριπτιτζού τον πέρασε για κάποιον άλλο. Η σύζυγος όμως δεν τον πιστεύει και αρχίζει να του φωνάζει, να τον βρίζει, τον χτυπάει όλο νεύρα.
Τότε γυρίζει ο ταξιτζής το κεφάλι του και του λέει:
– Κώστα ……….πολύ ζόρικο το π…….κι σήμερα.
