Ένας μετανάστης αποφασίζει στα 45 του να γυρίσει από την Αμερική για να παντρευτεί μια τίμια γυναίκα από τον τόπο του.
Πάει στο χωριό του και συναντά τους φίλους του στο καφενείο.
– Ρε παιδιά κανονίστε να βγω με καμιά καλή κοπέλα; ηθική… ξέρετε τώρα εσείς…
– Ναι ρε φίλε.. και του κανονίζουν να βγει με την Μαρία.
Στο πρώτο ραντεβού την πηγαίνει για καφέ και όλα πάνε κατευχήν…
Στο δεύτερο την πάει βόλτα, και μετά στο αυτοκίνητο την χαϊδεύει λίγο, όλα κατευχήν…
Στο τρίτο την πάει βόλτα, και μετά το αυτοκίνητο την χαϊδεύει λίγο παραπάνω και μετά την βάζει να του την πιάσει..
– Τι είναι αυτό Μαρία μου;
– Πο…ς Γιώργο μου.
– Φύγε από εδώ παλιοβ…
Και γυρνάει απογοητευμένος στο καφενείο.
– Τι έγινε ρε φίλε… τον ρωτούν οι φίλοι του.
– Αφήστε δεν μου κάνει.
– Μα γιατί; Η Μαρία δεν έχει ακουστεί ποτέ στο χωριό! Είναι καλή κοπέλα.
Ανένδοτος ο Γιώργος ζητάει καινούργιο ραντεβού. Του κανονίζουν λοιπόν να βγει με την Κατερίνα. Ο τύπος ακολουθεί το ίδιο σύστημα.
– Τι είναι αυτό Κατερίνα μου;
– Πο…ς Γιώργο μου.
– Φύγε από εδώ παλιοβ…
Και γυρνάει πάλι απογοητευμένος στο καφενείο.
– Τι έγινε ρε φίλε.. τον ρωτούν οι φίλοι του.
– Αφήστε δεν μου κάνει.
– Πάλι; Μα γιατί; Η Κατερίνα δεν ακούστηκε ποτέ στο χωριό! Είναι καλή κοπέλα.
– Δεν μου κάνει σας λέω θα μου κανονίσετε να κανένα καινούργιο ραντεβού;
– Ξέρεις Γιώργο, μόνο η Στέλλα έχει μείνει ανύπαντρη αλλά να, για αυτήν έχουν ακουστεί κάποια πράγματα στο χωριό;
– Δεν πειράζει θα την δοκιμάσω.
Οπότε του κανονίζουν να βγει και με την Στέλλα. Ακολουθεί ως συνήθως την ίδια τακτική.
Στο πρώτο ραντεβού την πηγαίνει για καφέ και όλα πάνε κατευχήν.
Στο δεύτερο την πάει βόλτα, και μετά στο αυτοκίνητο την χαϊδεύει λίγο, όλα κατευχήν…
Στο τρίτο την πάει πάλι βόλτα με το αυτοκίνητο την χαϊδεύει λιγάκι παραπάνω και μετά την βάζει να του τον πιάσει…
– Τι είναι αυτό Στέλλα μου;
– Πουλάκι Γιώργο μου.
– Σε παντρεύομαι! Της λέει και μέσα στην επόμενη εβδομάδα την έχει ήδη παντρευτεί..
Την πρώτη νύχτα του γάμου, στο κρεβάτι, της βάζει το χέρι στο επίμαχο σημείο.
– Τι είναι αυτό Στέλλα μου;
– Πουλάκι Γιώργο μου.
– Όχι Στέλλα μου αυτό είναι πού…ς.
– Μπα; Τι μας λες; Αυτό είναι πουλάκι ! Που…ς είναι του Θανάση.
