Μια φορά ένας δημοσιογράφος, έπιασε δουλειά σε μια γνωστή μεγάλη εφημερίδα. Την πρώτη του μέρα στη δουλειά τον έβαλαν να καθίσει σε ένα μεγάλο τραπέζι και του έδωσαν ένα θέμα για το πρώτο του άρθρο.
Το γραφείο του ήταν μακριά από των υπολοίπων συναδέλφων του, δίπλα στο χώλ, εντελώς απομονωμένο.
Καθώς ξεκίνησε να γράφει, παρατήρησε κάτι περίεργες κάθετες χαρακιές επάνω στο γραφείο του, σε διαφορετικά σημεία. Γεμάτος περιέργεια ρωτά κάποιον παλιό τι είδους χαρακιές είναι αυτές και ποιος τις έκανε.
Κοίτα, καλύτερα μην τις πειράξεις, εδώ κάθε τέλος του μήνα πέφτουν χοντρά λεφτά απο στοιχήματα, του απαντά ο παλιός.
Τι στοιχήματα, ρωτά ο νέος.
Μόλις πληρωθούμε, ερχόμαστε στο τραπέζι αυτό, ποντάρουμε κάποιο ποσό και βάζουμε τα μόρια μας ένας – ένας πάνω στο τραπέζι, μαρκάρουμε το σημείο και τελικά όποιος έχει την μεγαλύτερη παίρνει τα λεφτά.
Μόλις έφυγε και ο τελευταίος υπάλληλος απο το γραφείο του, πάει ο πονηρός νέος, βγάζει το μόριο του το τοποθετεί πάνω στο τραπέζι, τραβάει μια χαρακιά και με μεγάλη του χαρά βλέπει ότι η χαρακιά του βρίσκεται 5 πόντους ψηλότερα από του τελευταίου. Κουφάλες, σκέφτεται, σας τα πήρα!
Τέλος του μήνα και όλο το ανδρικό προσωπικό στέκεται μπροστά στο τραπέζι των στοιχημάτων.
Να παίξω και γω πρώτος, ρωτάει ο πονηρός νέος, βάζω 1.200 ευρώ.
Παίξε του λένε οι παλαιοί .
Βγάζει το μόριο του, τον βάζει στο τραπέζι, χαράζει και …..
Πίσω του ακούγονται γέλια και βρισίδια και κάποιον να λέει:
Απο την άλλη μεριά του τραπεζιού στεκόμαστε ρε καραγκιόζη !!!
