Χειμώνας, νύχτα, κρύο και μια κυρία μεσήλικη καθώς πρέπει ταξιδεύει μόνη στον Ψηλορείτη.
Ξαφνικά μένει από βενζίνη και γύρω σκοτάδι χωρίς να περνάνε αυτοκίνητα, μέχρι που εμφανίζονται 2 βοσκοί πρόθυμοι να βοηθήσουν και η κυρία τους ζητάει βενζίνη…
– «Θα σου φέρουμε βενζίνη αρκεί να μας κάτσεις».
– «Μα σας παρακαλώ είμαι σοβαρή κυρία, παντρεμένη με παιδιά δεν είναι σωστό αυτό που μου ζητάτε…».
– «Αν δεν θες να κάτσεις όλη νύχτα στο κρύο κάτσε να τον φας…»
– «Εντάξει αλλά θα φορέσετε προφυλακτικό για να μην πιάσω παιδί».
Την βάζουν κάτω, κάνουν τη δουλειά τους και οι δυο βοσκοι της φέρνουν βενζίνη και φεύγει…
Το επόμενο πρωί ξυπνάνε οι βοσκοί, ο ένας με χαμόγελο ευτυχίας και ο άλλος κατακίτρινος.
– «Πως σου φάνηκε το χθεσινό Μανολιό;»
– «Καλό αλλά άσε με γιατί είμαι χάλια…»
– «Ηντά χεις Μανολιό κι είσαι κατακίτρινος»
– «Εγώ θα βγάλω το προφυλακτικό να ουρήσω, κι ας πιάσει παιδί…!»
