Στο τέλος της έβδομης μέρας της δημιουργίας, κοιτάει ο Θεός αυτά που έκανε.
Κοιτάει τα πουλιά και λέει:
– Πωπω, τι κελάιδημα, τι χρώματα… Δεν παίζομαι!
Κοιτάει τα λιοντάρια και λέει:
– Πωπω, τι δύναμη, τι θάρρος, τι περηφάνια… Είμαι άπαιχτος!!
Κοιτάει τον Αδάμ και λέει:
– Πωπω, τι άνδρας, τι παίδαρος, τι ομορφιά… Είμαι άπαιχτος,… είμαι θεός!
Κοιτάζει και την Εύα και λέει:
– Δεν πειράζει, θα βάφεται…
————————————————————–
