Ο νεαρός Μέρφι έκανε αίτηση για μια θέση μηχανικού σε μια επιχείρηση στην Ιρλανδία, με έδρα το Δουβλίνο.
Για την ίδια θέση έδωσε το βιογραφικό του κι ένας Αμερικανός.
Επειδή και οι δυο υποψήφιοι είχαν τα ίδια προσόντα, τους ζητήθηκε να κάνουν ένα τεστ.
Απάντησαν λοιπόν και οι δύο σε όλες τις ερωτήσεις εκτός από μία.
Ο διευθυντής φώναξε λοιπόν τον Μέρφι και τον ευχαρίστησε για το ενδιαφέρον του και του είπε ότι αποφάσισαν να προσλάβουν τον Αμερικανό.
-Και γιατί; ρώτησε ο Μέρφι. Και οι δυο γράψαμε 9 από τις 10 απαντήσεις σωστά. Μιας και είμαι Ιρλανδός δεν έπρεπε η θέση να δoθεί σε μένα;
-Δεν αποφασίσαμε με βάση τις σωστές απαντήσεις, του είπε ο διευθυντής, αλλά με βάση την ερώτηση που ΔΕΝ απαντήσατε.
-Και πώς είναι δυνατό, απόρησε ο Μέρφι, μια λανθασμένη απάντηση να είναι καλύτερη από μια άλλη;
-Πολύ απλά, του απάντησε ο διευθυντής. Στην ερώτηση # 5, ο Αμερικανός απάντησε:
“Δεν ξέρω”.
Εσύ έγραψες… “Ούτε κι εγώ”…!
———————————————————-
Αντιγραφή λοιπόν τέλος…
