Ένας εγγαστρίμυθος, έκανε περιοδεία στην ύπαιθρο. Ένα απόγευμα, βγήκε για βόλτα στα χωράφια.
Κάτω από ένα δέντρο, βρίσκει έναν νεαρό βοσκό που φύλαγε τα πρόβατά του παρέα με ένα σκυλί και το μουλάρι του.
Αποφασισμένος να του κάνει πλάκα, τον πλησιάζει και λέει στο σκύλο:
ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: -Γεια σου σκύλε!
ΒΟΣΚΟΣ: -Τι λιες ρε, ου σκύλους δεν μιλάει!
ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: -Πως τα πας σκύλε;
ΣΚΥΛΟΣ: -Θαυμάσια!
Ο βοσκός μένει εμβρόντητος!
ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: -Καλό τ” αφεντικό σου; Σε φροντίζει;
ΣΚΥΛΟΣ: -Πρώτο! Με φροντίζει, με ταΐζει και βγάζει συχνά έξω!
Ο νεαρός βοσκός δεν πιστεύει στ” αυτιά του!
ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: Σε πειράζει να μιλήσω με το μουλάρι σου;
ΒΟΣΚΟΣ: -Τα μ”λάρια δεν μ”λάνε!
ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: Γεια σου μουλάρι! Πώς τα πας;
ΜΟΥΛΑΡΙ: -Θαυμάσια!
Ο νεαρός βοσκός τα” χει παίξει!
ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: Σε προσέχει τ” αφεντικό σου;
ΜΟΥΛΑΡΙ: Βέβαια! Με ταΐζει, με ποτίζει, με βουρτσίζει και δεν με φορτώνει πολύ!
Ο νεαρός βοσκός έχει πάρει την πιο αποβλακωμένη έκφραση!
ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΣ: Σε πειράζει να μιλήσω και με τις προβατίνες σου;
Κι ο νεαρός βοσκός σε κατάσταση πανικού:
-Τα παλιουπρόβατα είν” σκέτ” ψιφταράδες! Ότ” κι να σι πουν, μην τα πιστέψεις!
————————–
