Ένας ιερέας πεθαίνει και βρίσκεται στην είσοδο του Παραδείσου.
Μπροστά του στην σειρά, βρίσκεται ένας τύπος με μαύρο γυαλί, τζιν παντελόνι, φανταχτερό πουκάμισο και μυστήριο ύφος…
Έρχεται ο άγιος Πέτρος και ρωτάει τον πρώτο:
– Ποιός είσαι, τέκνο μου εσύ;
– Ο Μητσάρας είμαι, να’ουμ. 40 χρόνια ταξί, πρώτος στην πιάτσα Βαρδάρη-Λαχαναγορά, βασικά.
– Έλα, τέκνο μου, λέει ο άγιος Πέτρος. Πάρε αυτή τη μεταξωτή ρόμπα με τα χρυσά κοσμήματα και έλα στο βασίλειο των Ουρανών…
Ο Μήτσος περνάει λοιπόν στον Παράδεισο και έρχεται η σειρά του ιερέα.
– Ποιός είσαι, τέκνο μου εσύ;
– Είμαι ο πατήρ Ιωσήφ Αγγελίδης, 40 χρόνια στην ενορία της Ιεράς Μητροπόλεως Άνω Παναγιάς.
– Πάρε τέκνον μου, λέει ο άγιος Πέτρος, αυτή τη βαμβακερή ρόμπα και προχώρησε κι εσύ στο Βασίλειο των Ουρανών.
– Μα γιατί, απορεί ο ιερωμένος. Γιατί μετάξια και χρυσάφια στον ταξιτζή και σε μένα ένα απλό βαμβακερό;
– Κοίταξε τέκνον μου, του λέει ο άγιος Πέτρος.
Σε μας εδώ, μετράει το αποτέλεσμα.
Με τον Μίτσο αποκτήσαμε περισσότερους πιστούς από ότι με σένα πάτερ μου!
-Μα πως έγινε αυτό Αγιε Πέτρο μου;
-Είναι απλό , όταν οδηγούσε ο Μήτσος … όλοι οι επιβάτες του έκαναν την προσευχή τους.
————————————————————————
