Μια φορά & έναν καιρό, η προοδευτική σύζυγος αποφασίζει να κάνει δώρο στον άντρα της μια επίσκεψη σε στριπτιτζάδικο.
Φτάνουν στο στριπτιτζάδικο και ο πορτιέρης λέει στον άντρα της:
Γεια χαρά Κώστα! Τι κάνεις;
Η σύζυγος τότε τον ρωτάει αν είχε ξαναπάει σε αυτό το στριπτιτζάδικο, αλλά ο Κώστας της λέει, όχι, απλά πηγαίνουμε μαζί στο γυμναστήριο.
Όταν κάθισαν, η σερβιτόρα ρωτάει τον Κώστα αν θα πάρει το συνηθισμένο του ποτό και του φέρνει τη μάρκα ουίσκι που του αρέσει..
Η σύζυγος αρχίζει να υποφιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά και τον ρωτάει:
– Από που και ως που ήξερε η σερβιτόρα ποιο ποτό πίνεις συνήθως;
– Έρχεται & αυτή στο ίδιο γυμναστήριο και καμιά φορά συζητάγαμε σχετικά με ποτά κ.λ.π..
– Ας το καταπιώ και αυτό, λέει η σύζυγος.
Μετά από κάποια ώρα έρχεται και μια στριπτιζέρ στο τραπέζι τους, κάθεται στα πόδια του, τον παίρνει μια αγκαλιά και του λέει:
-Γεια σου Κωστάκη μου! να σου κάνω το χορό που σε τρελαίνει αγόpαρε;
Η σύζυγος πλέον είναι έξω φρενών, αρπάζει την τσάντα της και ορμάει έξω απ” το στριπτιτζάδικο.
Ο Κώστας τρέχει από πίσω της και την βλέπει να μπαίνει σε ένα ταξί. Προτού προλάβει η σύζυγος να κλείσει την πόρτα, ο Κώστας προλαβαίνει και μπαίνει μέσα στο ταξί μαζί της.
Προσπαθεί απεγνωσμένα να τα μπαλώσει, λέγοντάς της πως η στριπτιτζού τον πέρασε για κάποιον άλλο.
Η σύζυγος όμως δεν τον πιστεύει και αρχίζει να του φωνάζει, να τον βρίζει, να τον χτυπάει όλο νεύρα.
Τότε γυρίζει ο ταξιτζής το κεφάλι του και του λέει:
– Κώστα.. πολύ ζόρικο το πουτ@ν@κι σήμερα, εε;;
