Ανεκδοτάρα με 87χρονη: Ένα βράδυ μια 87χρονη γύρισε σπίτι από το καζίνο, και έπιασε τον 92χρονο άνδρα της στο κρεβάτι με μια άλλη γυναίκα
Πάνω στον τσακωμό βγήκαν στο μπαλκόνι του διαμερίσματος και τον έσπρωξε και έπεσε κάτω από τον τρίτο όροφο όπου και σκοτώθηκε επί τόπου.
Στο δικαστήριο που την δικάζανε για φόνο ο πρόεδρος τη ρώτησε αν είχε τίποτα να πει να υπερασπισθεί αυτή είπε:
«Κύριε πρόεδρε αφού ήταν 92 χρόνων και μπορούσε να πάει με άλλη γυναίκα στο κρεβάτι, νόμισα πως θα μπορούσε να πετάξει κιόλας!».
ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…
Ανεκδοτάρα με 87χρονη: “Μα κύριε πρόεδρε, μπορούσε να…”
Ανεκδοτάρα όλα τα λεφτά: Σε ένα χωριό, υπήρχε ένας γιατρός για τις ανάγκες των κατοίκων. Χρειάστηκε να λείψει για ένα χρονικό διάστημα και δεν ήξερε ποιόν να αφήσει για αντικαταστάτη
Προσφέρθηκε λοιπόν ο Γιωρίκας και πήρε την θέση του γιατρού. Πέρασε ο καιρός, ο γιατρός επέστρεψε στο χωριό και ρωτάει τον Γιωρίκα να του πει τι έκανε τον καιρό που έλειπε.
Αρχίζει ο Γιωρίκας και του λέει:
– Ήρθε ένας παππούς και είχε φοβερό πονοκέφαλο.
Γιατρός:
– Και εσύ τι του έδωσες;
Γιωρίκας:
– Ασπιρίνη.
Γιατρός:
– Ά εσύ είσαι καλός θα σε προσλάβω για βοηθό! Άλλο;
Γιωρίκας:
– Ήρθε μια γιαγιά με στομαχόπονο.
Γιατρός:
– Και εσύ τι της έδωσες;
Γιωρίκας:
– Depon!
Γιατρός:
– Πωπω Γιωρίκα είσαι τέλειος!!! Για πες και κανά άλλο.
Γιωρίκας:
– Ήρθε μια κοπελιά 25 χρονών και μου είπε ότι από την κ@ύλα της δεν με βλέπει…
Γιατρός:
– Και εσύ τι τις έδωσες;
Γιωρίκας:
– Κολλύριο!!!
Ανεκδοτάρα με μαντάμ: Ο τύπος πάει τον περίπατό του και περνάει έξω από ένα μεγάλο σπίτι και βλέπει κόσμο στον κήπο
Εκεί βλέπει ένα ζευγάρι, θεόγυμνους, που κάνουν έρωτα πάνω στη χλόη, (γρασίδι, γκαζόν, για όσους δε μιλάνε… «ξένες» γλώσσες).
Συνεχίζει να κοιτάζει και βλέπει άλλο ένα ζευγάρι, πίσω από ένα δέντρο, θεόγυμνους, που κάνουν έρωτα.
Μετά από λίγο πήρε το μάτι του άλλο ένα ζευγάρι, θεόγυμνους, που έκαναν έρωτα πίσω από ένα θάμνο, κοντά στο σπίτι.
Πάει στην είσοδο του σπιτιού, χτυπάει και μια καλοντυμένη γυναίκα του άνοιξε.
– Πρόσeξα τις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στον κήπο σας, λέει ο τύπος. Τι σόι σπίτι είν αυτό;
– Μπο***λο! του απαντάει η μαντάμ. Εδώ πουλάμε ηδονή, ευχαρίστηση, ξεγνοιασιά!
– Ε και λοιπόν; Είναι ανάγκη να γίνονται όλα στον κήπο;… απόρησε αυτός.
– Ξέρετε, σήμερα έχουμε λαϊκή αγορά…
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.
