Ποντιακό ανέκδοτο κλάμα: Όταν ο Γιωρίκας έφτασε 57 ετών αποφάσισε να πάει στην Εκκλησία για να κοινωνήσει
Του λέει ο παππάς “για να κοινωνήσεις πρέπει πρώτα να εξομολογηθείς.”
Πήγε για να εξομολογηθεί αλλά είχε πάθος στο κρασί. Του άρεσε να πίνει πολύ.
«Για πες μου για τη ζωή σου τέκνον μου» λέει ο παππάς.
«Όλα καλά παπά μου, όλο τον κόσμο αγαπώ και στη ζωή μου δεν πείραξα ποτέ κανένα και δε με πείραξε κανένας».
«Ναι αλλά μήπως έχεις κάποιο πάθος;» τον ρωτάει ο παππάς.
«Μόνο το Κρασί μου αρέσει και πίνω λίγο παραπάνω».
«Αυτό είναι κακό πάθος» λέει ο παπάς.
«Ναι πάτερ μου, αλλά ο Χρηστός ευλόγησε το κρασί! Και αφού το ευλόγησε το πίνω.»
«Ναι του λέει ο Πάτερ, αλλά το κρασί πρέπει να είναι ο φίλος σου και όχι ο εχθρός σου!» του λέει ο παπάς.
«Ναι παπά μου αλλά ο Χριστός είπε να αγαπάμε τους εχθρούς μας» απαντά ο Γιωρίκας.
«Ναι παιδί μου, να τους αγαπάμε είπε και όχι να τον καταπίνουμε».
ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…
Ποντιακό ανέκδοτο κλάμα: Ο Γιωρίκας στα 57 του αποφάσισε να κοινωνήσει
Ανεκδοτάρα με Μπόμπο: Μια νεαρή δασκάλα αποφασίζει να κάνει ένα πρόχειρο διαγώνισμα στην τάξη της, για να διαπιστώσει την πρόοδο των μαθητών της
Το θέμα είναι δύσκολο κι αρχίζουν να γράφουν αμέσως.
Γυρνάει η δασκάλα να γράψει το θέμα στον πίνακα, σηκώνεται η μίνι φούστα της και απ το βάθος της τάξης ακούγεται ένα γέλιο.
– Τι συμβαίνει, Δημητράκη; ρωτάει η δασκάλα.
– Κυρία, είδα μια απ τις ζαρτιέρες σας!
– Έξω απ την τάξη, λέει η δασκάλα. Δε θέλω τέτοια πράματα στο μάθημά μου. Δε θέλω να σε δω για 3 ημέρες.
Τότε η δασκάλα αποφάσισε να δώσει κάτι συμπληρωματικές οδηγίες, γυρνάει στον πίνακα και, καθώς τεντώνεται να γράψει, ένα ακόμη γέλιο ακούγεται απ την τάξη.
– Τι συμβαίνει, Γιαννάκη; ρωτάει η δασκάλα, που είχε αρχίσει να εκνευρίζεται.
– Κυρία, είδα τη ζαρτιέρα σας, απαντάει ο Γιαννάκης.
– Έξω απ’ την τάξη μου, ξαναλέγει η δασκάλα. Κι αυτή τη φορά η τιμωρία θα είναι πιο αυστηρή. Θα επιστρέψεις μετά από 3 βδομάδες. Εκνευρισμένη όπως ήτανε, γυρίζει πάλι στον πίνακα, αλλά της πέφτει ο σπόγγος. Σκύβει να τον πιάσει και ένα δυνατότερο γέλιο ακούγεται απ το βάθος της τάξης.
Στρέφει προς τους μαθητές η δασκάλα και βλέπει τον Μπόμπο να κατευθύνεται προς την έξοδο.
– Και για πού το βαλες εσύ, των ρωτάει…
– Μ’ αυτό που είδα εγώ, απαντάει ο Μπόμπος, καταλαβαίνω ότι οι μέρες μου στο σχολείο τελειώσανε πια!
Ανεκδοτάρα στο Πανεπιστήμιο: Είναι ένας φοιτητής στο πανεπιστήμιο, και ενώ θέλει να πάρει το πτυχίο, χρωστάει ένα μάθημα από το δεύτερο έτος, και ο καθηγητής δεν τον περνάει με τίποτα, όσες φορές κι αν το έχει δώσει
Απελπισμένος λοιπόν, πάει στον καθηγητή και του λέει:
– Θα σας πω ένα αίνιγμα, εάν δεν το βρείτε θα υπογράψετε να πάρω το πτυχίο μου, εάν το βρείτε δεν θα το πάρω ποτέ.
– Ακούω, λέει ο καθηγητής.
– Τι είναι παράλογο και νόμιμο, λογικό και παράνομο, παράλογο και παράνομο;
Σκέφτεται λίγο ο καθηγητής και του λέει να τον αφήσει λίγες ημέρες μήπως βρει την απάντηση.
Μερικές μέρες μετά συναντιούνται και λέει ο καθηγητής:
– Έχω φάει τον κόσμο αλλά δεν το βρήκα. Θα σου υπογράψω το πτυχίο και θα μου πεις. Κι ενώ υπογράφει το πτυχίο, ο φοιτητής γελώντας του λέει:
– Όλος ο κόσμος το ξέρει, να, αν πάτε και ρωτήσετε οποιονδήποτε στο πανεπιστήμιο θα σας το πει.
Ο καθηγητής αποσβολωμένος τρέχει προς το προαύλιο του πανεπιστημίου όπου συναντά τον καφετζή και τον ρωτάει:
– Τι είναι παράλογο και νόμιμο, λογικό και παράνομο, παράλογο και παράνομο;
Κι ο καφετζής γελώντας:
– Κύριε καθηγητά, απορώ με την ερώτησή σας, αλλά θα σας απαντήσω:
Παράλογο είναι να έχετε μια πανέμορφη γυναίκα, 20 χρόνια μικρότερή σας, αλλά είναι νόμιμο. Λογικό είναι να πηδάει κάποιος άλλος την γυναίκα σας αλλά είναι παράνομο. Και παράλογο είναι να υπογράφετε το πτυχίο αυτού που παράνομα πη…….ει τη γυναίκα σας…
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.
