—
Ο κύριος ομιλητής σ ένα συνέδριο έχει αργήσει.
– Τρέχει σαν παλαβός να προλάβει να φτάσει στην ώρα του, τα καταφέρνει να φτάσει λίγο πριν έρθει η ώρα του να μιλήσει, αλλά μόλις κάθεται κάτω, διαπιστώνει ότι έχει ξεχάσει τη μασέλα του, πράγμα που εξομολογήθηκε στο διπλανό του.
– Ξέχασα τη μασέλα μου!
– Μην ανησυχείς, λέει αυτός.
– Δοκίμασε αυτή.
Ο ομιλητής τη δοκιμάζει και λέει:
– Πολύ σφιχτή.
– Καλά, δοκίμασε αυτή, του λέει ο άλλος.
Τη δοκιμάζει και απαντάει…
– Πολύ χαλαρή.
– Καλά, δοκίμασε αυτή, του λέει ο άλλος.
Τη δοκιμάζει και…
– Τέλεια!
– Εφαρμόζει περίφημα! λέει ο ομιλητής.
Φάγανε, έβγαλε το λόγο του και μετά γυρνάει στο διπλανό του και λέει:
– Σας ευχαριστώ για τη βοήθειά σας!
– Που είναι το ιατρείο σας.
– Έψαχνα, για έναν καλό οδοντίατρο.
– Ποιος είπε ότι …είμαι οδοντίατρος.
– Εργολάβος κηδειών είμαι!
