—
Δύο φίλοι, ο Πέτρος και ο Γιώργος, πηγαίνουν για ψάρεμα σε μια λίμνη.
Ξαφνικά, ο Πέτρος βλέπει μια νεράιδα να βγαίνει από το νερό.
Η νεράιδα είναι πανέμορφη και φοράει ένα μακρύ, λευκό φόρεμα.
– “Γεια σας,” λέει η νεράιδα. “Είμαι η Νεράιδα της Λίμνης. Τι κάνετε εδώ;”
– “Ήρθαμε για ψάρεμα,” απαντάει ο Πέτρος.
– “Ωραία,” λέει η νεράιδα. “Εγώ θα σας βοηθήσω να πιάσετε ψάρια.”
Και η νεράιδα σηκώνει το χέρι της και κάνει μια μαγική κίνηση.
Ξαφνικά, τα αγκίστρια των δύο φίλων γεμίζουν με ψάρια.
– “Ευχαριστούμε!” φωνάζουν οι δύο φίλοι. “Είσαι πολύ καλή!”
– “Παρακαλώ,” λέει η νεράιδα. “Αλλά έχω μια χάρη να σας ζητήσω.”
– “Πες μας,” λένε οι δύο φίλοι.
– “Θέλω να μου κάνετε μια ερώτηση,” λέει η νεράιδα. “Και ό,τι σας ρωτήσω, θα πρέπει να μου απαντήσετε ειλικρινά.”
– “Εντάξει,” λένε οι δύο φίλοι.
– “Ποιος από τους δύο σας είναι ο πιο ειλικρινής;” ρωτάει η νεράιδα.
Ο Πέτρος και ο Γιώργος κοιτάζονται μεταξύ τους.
– “Νομίζω ότι εγώ είμαι ο πιο ειλικρινής,” λέει ο Πέτρος.
– “Όχι,” λέει ο Γιώργος. “Εγώ είμαι ο πιο ειλικρινής.”
– “Ας το λύσουμε έτσι,” λέει η νεράιδα. “Θα σας κάνω μια ερώτηση και όποιος απαντήσει ψέματα, θα πέσει στη λίμνη.”
– “Εντάξει,” λένε οι δύο φίλοι.
– “Ποιος από τους δύο σας αγαπάει περισσότερο τη γυναίκα του;” ρωτάει η νεράιδα.
Ο Πέτρος και ο Γιώργος σκέφτονται για λίγο.
– “Εγώ αγαπώ τη γυναίκα μου περισσότερο,” λέει ο Πέτρος.
– “Όχι,” λέει ο Γιώργος. “Εγώ αγαπώ τη γυναίκα μου περισσότερο.”
– “Και οι δύο λέτε ψέματα,” λέει η νεράιδα. “Και οι δύο πέφτετε στη λίμνη!”
…Και η νεράιδα σηκώνει το χέρι της,κάνει μια μαγική κίνηση τότε, ο Πέτρος και ο Γιώργος πέφτουν στη λίμνη.
Ξεπλέοντας από τα παγωμένα νερά της λίμνης, ο Πέτρος κοιτάζει δυσάρεστα τον Γιώργο που φτύνει νερό.
– “Είσαι σοβαρός;” ξεφυσάει ο Πέτρος, – “Μας έριξες στη λίμνη επειδή δεν ήθελες να παραδεχτείς ότι αγαπάς περισσότερο τη γυναίκα σου;”
Ο Γιώργος σηκώνει τους ώμους αμήχανα.
– “Δεν μπορούσα να της πω ψέματα μπροστά στη νεράιδα! Τι θα σκεφτόταν για μένα;”
– “Αυτό ακριβώς είπαμε και οι δύο!” φωνάζει ο Πέτρος, τινάζοντας νερό από τα ρούχα του.
– “Τώρα είμαστε βρεγμένοι και χωρίς ψάρια!”
Ξαφνικά, μια γλυκιά φωνή ακούγεται από πίσω τους.
– “Συγγνώμη που σας άφησα να περιμένετε, αγόρια!”
Γυρίζουν και βλέπουν τη νεράιδα να κρατάει ένα καλάθι γεμάτο με τα πιο νόστιμα ψάρια που έχουν δει ποτέ.
– “Ήμουν λίγο απασχολημένη να μαγεύω λίγο περισσότερο ψάρι για εσάς,” λέει χαμογελώντας.
– “Και για την ειλικρίνειά σας, ας πούμε ότι εκτιμώ τη φιλοσοφία σας για την αγάπη.”
Ο Πέτρος κοιτάζει τον Γιώργο …. “Φαίνεται πως η ειλικρίνεια, ακόμα και αν δεν είναι ακριβώς αληθινή, ανταμείβεται μερικές φορές,” ψιθυρίζει.
Η υπόλοιπη μέρα περνάει ευχάριστα, ψήνοντας τα ψάρια στη φωτιά που άναψαν και λέγοντας ιστορίες στη νεράιδα.
– Φεύγουν από τη λίμνη φίλοι ακόμα πιο στενοί, έχοντας μάθει ένα μάθημα για την αφοσίωση (και ίσως λίγο για το να μην εμπιστεύονται νεράιδες που ζητούν ειλικρίνεια).
