—
Καταιγίδα! Χαλάει ο κόσμος. Αστροπελέκια, βροχή, αέρας να λυγίζει τα δέντρα και όλα τα σχετικά μιας αξιοπρεπούς καταιγίδας.
– Μια μαμά βάζει το παιδάκι της στο κρεβάτι, του δίνει ένα φιλί κι ότι είναι έτοιμη να σβήσει το φως, της λέει ο γιος της, με τρεμάμενη φωνή:
– Μαμά, θέλω να κοιμηθείς μαζί μου απόψε.
– Δεν μπορώ, αγάπη μου, λέει η μαμά, αγκαλιάζοντας τον με ένα καθησυχαστικό χαμόγελο.
– Πρέπει να κοιμηθώ με τον μπαμπά σου.
– Μετά από μακριά σιωπή, λέει ο μικρός, πάλι με τρεμάμενη φωνή…
– Φοβάται περισσότερο από μένα, ο παλιοχέστης!
