Ανεκδοτάρα με ξανθιά: Μια ξανθιά τηλεφωνεί στον άντρα της και του λέει κλαίγοντας: «Μόλις συνειδητοποίησα πως είμαι χαζή»
«Τι έχεις αγάπη μου, γιατί κλαις;» τη ρωτάει ο άντρας της.
«Πήγα στο σούπερ μάρκετ και πήρα ένα παζλ που είχε προσφορά. Προσπαθώ να το φτιάξω εδώ και 2 ώρες όμως όλα τα κομμάτια μου φαίνονται τα ίδια».
«Τι παζλ είναι αυτό;»
«Ένα παιδικό με ένα κοκοράκι απ΄ έξω» του λέει η ξανθιά.
«Εντάξει όταν έρθω σπίτι θα σε βοηθήσω να το φτιάξεις» της λέει.
Το μεσημέρι γυρίζει ο άντρας της σπίτι και την βλέπει να σπαράζει στο κλάμα.
Την πλησιάζει και της λέει:
«Αγάπη μου μην κλαις και μην ξαναπείς ποτέ πως είσαι χαζή για τέτοια μικροπράγματα. Έλα σκούπισε τα μάτια σου τώρα και φύλαξε τα κορν φλέικς πάλι μέσα στο κουτί τους».
ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…
Ανεκδοτάρα με ξανθιά: Το… πάζλ (θα λιώσετε στο γέλιο)
Ανέκδοτο με πρώτο καυγά: Το νεόνυμφο ζευγάρι τσακώνεται για πρώτη φορά αφού παντρεύτηκαν και ακολουθεί αυτός ο διάλογος
– “Αυτό πάει πολύ. Φεύγω! Φεύγω! θα πάω κάπου από όπου δεν θα σε ξαναενοχλήσω ποτέ! Θα μπω στη Λεγεώνα των Ξένων, θα πάω στη ζούγκλα, θα μπω ναύτης σε φαλαινοθηρικό… θα πάω κι εγώ δεν ξέρω πού, φτάνει να μη μου θυμίζει εσένα…”, φώναξε εκείνος.
Λέγοντας αυτά, έξαλλος από θυμό άνοιξε την πόρτα, έκανε ένα βήμα προς τα έξω και ξαναμπαίνει μέσα λέγοντας:
– Τυχερή είσαι καημένη μου… βρέχει!
Ανέκδοτο στο σχολείο: Στο τέλος της σχολικής χρονιάς, πήγαν όλα τα παιδιά του νηπιαγωγείου δώρα στην δασκάλα τους
Τα πρώτα παιδιά που σηκώθηκαν κρατούσαν από ένα κουτί το καθένα και πλησίασαν ένα-ένα για να της τα προσφέρουν. (Ανέκδοτο: Το προξενιό…)
Το πρώτο δωράκι ήταν από την κόρη του φούρναρη.
Η δασκάλα το κούνησε και είπε:
«Νομίζω ότι ξέρω τι είναι μέσα! Έχει κουλουράκια!»
«Μπράβο, είστε φοβερή!» απάντησε το κοριτσάκι.
Το δεύτερο δώρο ήταν από τον γιο του ζαχαροπλάστη.
Το ανασήκωσε λίγο η δασκάλα, το κούνησε απαλά και είπε:
«Χμ νομίζω πως κατάλαβα τι έχει μέσα. Είναι γλυκά!»
«Ναι, μα όλα τα βρίσκετε;» απάντησε το αγόρι ενθουσιασμένο.
«Ε, μάλλον είμαι πολύ τυχερή! είπε η δασκάλα.
Μετά από λίγο ήρθε η σειρά του Μπόμπου.
Προσέφερε το δώρο του στη δασκάλα αλλά εκείνη ήταν κάπως διστακτική μαζί του, παρόλο που ήξερε ότι ο μπαμπάς του δουλεύει σε κάβα.
Σήκωσε πάλι το κουτί ψηλά, και κάτι άρχισε να στάζει…
Δοκίμασε η δασκάλα μία σταγόνα και του είπε:
«Μμμ μήπως είναι κρασί;» ρώτησε τον Μπόμπο.
«Όχι, δεν το βρήκατε αυτή τη φορά» είπε ο Μπόμπος.
Η δασκάλα επειδή δεν του είχε εμπιστοσύνη, δοκίμασε άλλη μια σταγόνα, πιστεύοντας ότι το δώρο του είναι κάτι από την κάβα.
«Μήπως είναι βότκα;» ρώτησε ξανά.
«Όχι, πάλι πέσατε έξω!»
Δοκίμασε μία τελευταία σταγόνα και του είπε:
«Ας το πάρει το ποτάμι, δεν το βρίσκω με τίποτα.»
Ο Μπόμπος χαμογέλασε που για ακόμα μια φορά ξεγέλασε την δασκάλα του κι εκείνη τον ξαναρώτησε:
«Μπορείς να μου πεις επιτέλους τι είναι;»
Κι εκείνος της απάντησε:
«Είναι ένα κουταβάκι!»
