Ανέκδοτο με Πόντιο φαντάρο: Ο Κωστίκας μπήκε να κάνει το στρατιωτικό του και θα ήταν περίεργο αν δεν έδινε στιγμές γέλιου
Ο διοικητής του στρατοπέδου φωνάζει τον Κωστίκα που είναι φαντάρος και του λέει:
– Κωστίκα, αύριο το πρωί περιμένω τον Δένδια. Να είσαι στην πύλη από τα ξημερώματα και να με ειδοποιήσεις όταν φτάσει.
Το πρωί, πράγματι, ο Kωστίκας είναι στην πύλη από τις 6. Κατά τις 6.30 παίρνει τηλέφωνο στη πύλη ο διοικητής:
– Κωστίκα έφτασε ο Δένδιας;
– Όχι κύριε διοικητά, δεν έχει έρθει απαντάει ο Κωστίκας.
Στις 7 παρά τέταρτο πάλι τα ίδια:
– Έφτασε ο Δένδιας;
– Όχι ακόμα κύριε διοικητά, ανταποκρίνεται ο Κωστίκας.
Ο διοικητής πήρε ξανά στις 7, στις 7.15, στις 7.30… Συνεχώς ως τις 9.
Κατά τις 9 και κάτι, φτάνει μια μαύρη Mercedes στην πύλη.
Ο Κωστίκας κάνει νόημα να κατεβάσουν το φιμέ τζάμι.
– Δένδια εσύ είσαι;
– Ναι, λέει ο Δένδιας.
– Μ@λάκα τρέχα παρουσιάσου στο διοικητή γιατί θα σε γαμ… σε ψάχνει από τα ξημερώματα….!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ
Ανέκδοτο με Πόντιο φαντάρο: Ο Κωστίκας στον στρατό
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.
