Ανεκδοτάρα με ξανθιά σύζυγο: Διαβάζει αμέριμνα ο σύζυγος την εφημερίδα στο σαλόνι, ξαφνικά μπαίνει στο δωμάτιο η ζηλιάρα ξανθιά σύζυγος και χωρίς να του πει τίποτα, του δίνει ένα χαστούκι
«Τι έπαθες τρελάθηκες;» της λέει αυτός.
«Τι είναι αυτό το χαρτάκι που γράφει Λεϊλά; Ποια είναι αυτή;» τον ρωτάει εκνευρισμένη.
Αυτός δαγκώθηκε και προσπάθησε να τα μπαλώσει:
«Βρε αγάπη μου, δεν θυμάσαι που είχαμε πάει στον ιππόδρομο την Κυριακή; Λεϊλά ήταν το όνομα του αλόγου που πόνταρα.»
«Και ο αριθμός που υπάρχει από κάτω;» ζητάει διευκρινίσεις η ξανθιά.
«Είναι ο αριθμός της ιπποδρομίας αγάπη μου» της λέει αυτός πειστικά.
Πείθεται η ξανθιά και του ζητάει χίλια συγνώμη βέβαιη πια πως ο άντρας της, είναι πιστός και πως αυτή έκανε το λάθος.
Την άλλη μέρα χτυπάει το τηλέφωνο του σπιτιού, το σηκώνει η ξανθιά και φωνάζει στον σύζυγο:
«Αγάπη μου, το άλογο σου στο τηλέφωνο…»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ
Ανεκδοτάρα με ξανθιά σύζυγο: Το χαστούκι και το άλογο
Άλλο ένα ανεκδοτάκι θέλεις; Ιστορίες παντρεμένων
Aντρας: Γυναίκα μ’ αγαπάς;
Γυναίκα: Φυσικά μωρό μου…
Άντρας: Κι αν ήμουν άσχημος;
Γυναίκα: Μα βρε αγάπη μου η εσωτερική ομορφιά είναι που μετράει…
Άντρας: Αν είχα μικρό όργανο;
Γυναίκα: Πόσο μικρό;
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.
