Ανέκδοτο με Λοχία: Δύο φαντάροι κάνουν μια μ@λακία και τους φωνάζει ο λοχίας στον Λόχο για αναφορά και τους λέει:
– “Λοιπόν για να μην σας τιμωρήσω θα παίξουμε ένα παιχνίδι. Θα σας αφήσω στο δάσος και με τους άνδρες μου θα βγούμε να σας βρούμε. Αν σας πιάσουμε θα σας βάλουμε φυλακή.”
Τους αφήνουν λοιπόν στο δάσος. Περνάνε 45 λεπτά και ακούγεται μια κραυγή. Μετά από λίγο ακούγονται και τα σκυλιά και βρίσκουν τους δυο φαντάρους. Στην φυλακή ρωτά ο ένας τον άλλον:
– “Γιατί ρε φώναξες; Δε θα μας έβρισκαν αλλιώς!”
– “Ακου να δεις”, του λέει ο άλλος. Βρίσκω έναν θάμνο και κρύβομαι, μετά από λίγο έρχεται ένα ερωτευμένο ζευγαράκι και λέει:
– “Να ένας ωραίος θάμνος ας κατουρισούμε.”
– “Δεν φώναξα”, λέει ο φαντάρος.
Μετά από λίγο έρχεται άλλο ερωτευμένο ζευγαράκι και λέει:
– “Να ένας ωραίος θάμνος ας σκαλίσουμε τα αρχικά μας.”
– “Ούτε τότε φώναξα”, λέει ο φαντάρος.
Μετά από λίγο έρχονται δύο σκιουράκια και λέει το ένα στο άλλο:
– “Να ένας ωραίος θάμνος έχει και δύο καρύδια. Πιάσε εσύ το ένα να πιάσω εγώ το άλλο. Ε, εκεί εγώ δεν άντεξα και φώναξα.”
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ
Ανέκδοτο με Λοχία: Οι τιμωρημένοι φαντάροι
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερ ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.
