—
Ένας γέρος και πολύ άρρωστος ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του σχεδόν έτοιμος να πεθάνει.
Ο πόνος και η αρρώστια τον είχαν φέρει στο όριο της ζωής του. Ο κόσμος γύρω του έχανε τα χρώματά του και τα πάντα έμοιαζαν να λήγουν σε μια ατελείωτη σιωπή. Κι όμως, ακόμη και σε αυτή τη στιγμή, μια απλή αναμνησιακή μυρωδιά μπόρεσε να του χαρίσει μια στιγμή αναζωογόνησης: Ξαφνικά μύρισε το άρωμα των αγαπημένων του μπισκότων σοκολάτας να έρχεται από την σκάλα και την κουζίνα.
Μάζεψε τις τελευταίες του δυνάμεις και ανασηκώθηκε από το κρεβάτι, Ακουμπώντας στον τοίχο, σιγά-σιγά βγήκε από το δωμάτιο και με μεγάλη προσπάθεια κατέβηκε τις σκάλες πιάνοντας και με τα δύο χέρια τα κάγκελα. Λαχανιασμένος μπήκε στην κουζίνα. Εκεί ήταν απλωμένες εφημερίδες στο τραπέζι και επάνω ήταν ταψιά με εκατοντάδες μπισκότα.
Ήταν στο παράδεισο; Ή ήταν μια τελευταία πράξη της αγάπης της αφοσιωμένης συζύγου του; για να φύγει σαν ευτυχισμένος άνθρωπος; Με μια τελευταία προσπάθεια πήγε στο τραπέζι.
Με το γερασμένο χέρι του έπιασε ένα μπισκότο στην άκρη του τραπεζιού.
Ξαφνικά τον χτύπησε η σύζυγός του με μια σπάτουλα.
– Άστα αυτά, είπε. Είναι για τη κηδεία…
