—
Το ζευγάρι, παρά τα χρόνια που ήταν μαζί και τις δυσκολίες, βρίσκονταν σε οικονομική δυσπραγία λόγω της κρίσης. Είχαν χρέη για το σπίτι, τα έπιπλα, το αυτοκίνητο και οι οικονομικοί πόροι τους ήταν περιορισμένοι.
Έτσι, ο άνδρας πρότεινε να πάει στην Αυστραλία για να δουλέψει, να συγκεντρώσει χρήματα και στη συνέχεια να την φέρει κι εκείνη. Σχεδίαζαν να δουλέψουν εκεί για μερικά χρόνια μέχρι να εξοφλήσουν τα χρέη τους και να γυρίσουν στην πατρίδα τους.
Πήγε λοιπόν ο σύζυγος στην Αυστραλία και σε έξι μήνες γράφει στη γυναίκα του:
«Χρυσή μου, η ζωή εδώ είναι πολύ ακριβή, η Αυστραλία δεν είναι πια η γη της επαγγελίας, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα! Τόσους μήνες που είμαι εδώ πουλάω σoυτιέν αλλά ακόμη δε κατόρθωσα να βγάλω λεφτά για το εισιτήριο σου. Κάμε υπομονή ακόμη λίγο καιρό γλυκιά μου. Θα εργαστώ πιο σκληρά για να σε φέρω κοντά μου.»Έκανε υπομονή η γυναίκα και σε λίγους μήνες πήρε ένα καινούριο γράμμα από την Αυστραλία:
«Εδώ και έξι μήνες εκτός από σoυτιέν πουλάω και βραkιά, αλλά και πάλι δε κατόρθωσα να βγάλω λεφτά για το εισιτήριο σου. Κάνε ακόμη λίγη υπομονή.»
Έξι μήνες αργότερα έρχεται ένα τρίτο γράμμα από το σύζυγο:
«Τους τελευταίους μήνες εκτός από σoυτιέν και βρακιά πουλάω και κρεβάτια. Mα και πάλι δε τα βγάζω πέρα. Σε παρακαλώ περίμενε ακόμη λίγο.»Σε 3 μήνες ο σύζυγος παίρνει στην Αυστραλία ένα γράμμα από τη γυναίκα του:
«Αγάπη μου, τους τελευταίους μήνες εγώ με ένα κρεβάτι, χωρίς βρακi και χωρίς σoυτιέν, ξεχρέωσα το σπίτι, τα έπιπλα και το αυτοκίνητο.
Έβγαλα και εισιτήριο κι έρχομαι κοντά σου σε μια βδομάδα.»
