—
Μικρός : – Μπαμπά, μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
Πατέρας : – Ναι, σίγουρα, τι είναι;
Μικρός: -Πόσα χρήματα κερδίζεις κάθε 1 ώρα;
Πατέρας: – Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά.
Μικρός: Γιατί; – Θέλω να ξέρω. Σε παρακαλώ, πες μου, πόσα χρήματα βγάζεις κάθε ώρα ;
Πατέρας: – Εντάξει, βγάζω 100 ευρώ την ώρα.
Μικρός: – Ω! (με το κεφάλι κάτω). Μπορείς να μου δανείσεις 50 ευρώ σε παρακαλώ; Ο πατέρας έξαλλος !
Πατέρας: -Αν ο μόνος λόγος που ζήτησες να σε δανείσω μερικά χρήματα είναι για να αγοράσεις κανένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες ανοησίες, τότε να πας κατευθείαν στο δωμάτιό σου και κοιμήσου. Είσαι πολύ εγωιστής. Δεν δουλεύω τόσο σκληρά κάθε μέρα για να βλέπω μια τέτοια παιδιάστικη συμπεριφορά.
Το μικρό αγόρι ήσυχα πήγε στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.
Ο πατέρας έκατσε κάτω, σκέφτηκε και θύμωσε πιο πολύ για το μικρό του γιό που του έκανε τέτοια ερώτηση. Πώς τολμάει να κάνει τέτοιες ερωτήσεις μόνο και μόνο για να πάρει μερικά χρήματα; Μετά από περίπου μια ώρα, ο πατέρας ηρέμησε, και άρχισε να σκέφτεσαι: Ίσως υπήρχε κάτι που χρειαζόταν να αγοράσει με αυτά τα 50 ευρώ, άλλωστε δεν ζητάει χρήματα συχνά.
Πήγε στην πόρτα του δωματίου του αγοριού και άνοιξε την πόρτα.
Πατέρας: – Κοιμάσαι, γιε μου;
Μικρός: – Όχι, μπαμπά, είμαι ξύπνιος .
Πατέρας: – Σκεφτόμουν, ότι ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήμουν κουρασμένος και ξέσπασα επάνω σου. – Εδώ είναι τα 50ευρώ που μου ζήτησες.
Το μικρό αγόρι κάθισε, χαμογελώντας.
Μικρός: – Ω, σε ευχαριστώ μπαμπά ! Τότε, γυρίζει και κάτω από το μαξιλάρι του βγάζει και άλλα τσαλακωμένα χρήματα.
Ο πατέρας μόλις είδε ότι ο γιός του είχε ήδη χρήματα, άρχισε να θυμώνει ξανά.
Το μικρό αγόρι βγάζει σιγά-σιγά τα χρήματά του, και μετά κοίταξε τον πατέρα του. Και ο διάλογος συνεχίζεται:
Πατέρας : – Γιατί θέλεις κι άλλα χρήματα εφόσον έχεις ήδη κάποια;
Μικρός :- Επειδή δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα έχω 100 ευρώ μπαμπά. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα από τον χρόνο σου; Σε παρακαλώ, έλα σπίτι νωρίς αύριο. Θα ήθελα να φάμε όλοι μαζί.
Ο πατέρας του έμεινε έκπληκτος και συγκινημένος έβαλε τα χέρια του γύρω από το μικρό του γιο, και του ζήτησε να τον συγχωρέσει.
Είναι απλά μια μικρή υπενθύμιση για όλους όσους δουλεύουμε πολλές ώρες. Δεν πρέπει να αφήσουμε τον χρόνο να μας ξεγλιστρήσει χωρίς να έχουμε περάσει λίγο χρόνο με αυτούς που έχουν σημασία για μας, γ’ αυτούς που είναι κοντά στην καρδιά μας. Ας θυμηθούμε να μοιραζόμαστε αυτά τα «100 ευρώ» από το χρόνο μας, με κάποιον που αγαπάμε. Αν ξαφνικά αρρωστήσουμε και δεν μπορούμε να εργαστούμε, η εταιρεία που εργαζόμαστε θα μπορούσε εύκολα να μας αντικαταστήσει σε λίγες μέρες. Αλλά, η οικογένεια και οι δικοί μας άνθρωποι θα νιώσουν μεγάλη θλίψη και με αυτούς θα θέλαμε να μοιραστούμε τον χρόνο μας και είναι μαζί μας.
Μερικά πράγματα είναι πολύ πιο σημαντικά και αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε, παρασυρόμενοι από την εποχή στην οποία ζούμε.
