—
Δυο βλάχοι, ο Μήτσους και ο Κήτσους, ένα απογευματάκι καθότανε σε μια όμορφη τοποθεσία του ορεινού χωριού τους και καμάρωναν τη θέα.. Σε λίγο περνάει από κει ένας τουρίστας. Τους πλησιάζει…
– Ντου γιου σπικ ιγκλις;
– τους λέει Οι βλάχοι κοιτάζονται, σηκώνουν τους ώμους και του λένε
– Τς! – Σπρεχεν ντοιτς;
– Κοιτάζονται πάλι με απορία..
– Τς!
– Παρλε βου φρανσε;
– Τς!
– Παρλαρε ιταλιανο; –
– Τς!
– Παρλα εσπανιολ;
– Τς! Ο τουρίστας απογοητευμένος φεύγει..
– Λέει ο Μήτσους
– Ρε συ Κήτσου μπας και πρεπ να μάθουμ καμιά ξεν γλώσσα;
– Τι να την κανς την ξεν γλώσσα ρε Μήτσου;
– Εμ πως ρε Κήτσου μ αν ξερς μια ξεν γλώσσα μπορείς να συνεννοηθείς.
– Μπα;
– Γιατί αυτουνος που ήξερε πέντε μπόρεσε να συνεννοηθεί!
