—
Μπαίνει μια κοπέλα πανκιό στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου. Το πανκιό είχε μωβ μαλλιά, (ρε σεις, κι η γιαγιά μου μωβ
μαλλιά είχε, -τα βαφε δηλαδή, όχι από φυσικού τους,- αλλά δεν ήταν πανκ), μερικούς χαλκάδες περασμένους στα φρύδια, αυτιά, μύτη, χείλια (και αλλού, αλλά αυτά τα «αλλού» δε φαινόντουσαν), μια τεράστια ποικιλία τατουάζ και (τουλάχιστον) παράξενη ενδυμασία. Καταλάβατε τώρα
για τι πράμα μιλάμε; Παιδί για… υιοθεσία!
Οι γιατροί ανακάλυψαν ότι η ασθενής είχε οξεία σκωληκοειδίτιδα (αυτό κι αν είναι λέξη, για να μάθουμε ορθογραφία!) κι έπρεπε να
εγχειριστεί αμέσως.
– Όταν τη γδύσαμε στο χειρουργικό τραπέζι, οι χειρουργοί (όχι χειρούργοι, αν και πολύ απ αυτούς είναι!) παρατήρησαν ότι το εφηβαίο της (αποφάσισα να σας το πω «ποιητικά», γιατί δεν μπορώ να μιλάω για μ..νιά πρωί-πρωί), ήταν βαμμένο πράσινο κι από πάνω είχε μια επιγραφή με τατουάζ, που έλεγε: Keep off the grass, (μην πατάτε τη χλόη, όπως…θα λέγαμε στην Ελλάδα και που δεν μπορώ να καταλάβω, αν δεν μπορούμε να…
την πατάμε, τότε τι κάνει εκεί η χλόη;)
Μετά την εγχείρηση, ο χειρουργός πρόσθεσε και μια άλλη επιγραφή, που…
έλεγε:
– Συγγνώμη, αλλά έπρεπε να κουρέψω το γρασίδι.
