—
Ο γύφτος ταξιδεύει με το λεωφορείο. Έχει πιει και τα ουζάκια του και,όπως κάθεται πάνω σε μια βαλίτσα, στο διάδρομο,τραγουδάει μονότονα το ίδιο συνέχεια στιχάκι: “Τέλω να πετάνω, τέλω να πετάνω…”.
– Περνάει ένα τέταρτο, μισή ώρα, τους έχει σπάσει τα νεύρα. “Που σαι”, του λέει ο εισπράκτορας.
– “Βούλωσ το, γιατί μας έπρηξες…”.
– Τίποτα ο γύφτος.
– “Τέλω να πετάνω,τέλω να πετάνω…”.
– “Σταμάτα…”.
– “Τέλω να πετάνω, τέλω να πετάνω…”.
– Ο εισπράκτορας έχει πάρει χοντρές ανάποδες.
– “Ρε, θα το βουλώσεις επιτέλους;”.
– Αδιάφορος ο γύφτος: – “Τέλω να πετάνω, τέλω να πετάνω…”.
– “Σκάσε, γιατί θα σου πετάξω τη βαλίτσα…”.
– “Τέλω να πετάνω, τέλω να πετάνω…”.
– “Σοβαρά το λέω, θα στην πετάξω…”.
– “Τέλω να πετάνω, τέλω να πετάνω…”.
– “Ε, λοιπόν, εσύ δεν βάζεις μυαλό!”, λέει ο εισπράκτορας, σηκώνεται, πάει κοντά στο γύφτο, τον σηκώνει, βουτάει τη βαλίτσα και την… πετάει από το παράθυρο.
– Γυρίζοντας, λοιπόν, φωνάζει στο γύφτο:
– “Για να δούμε, τώρα. Θα το βουλώσεις;”. Και ο γύφτος, στον ίδιο πάντα σκοπό:
– “Ντεν ήταν ντική μου, ντεν ήταν ντική μου…”.
