—
Ένας τύπος μπαίνει με μια τέλεια γυναίκα σε ένα κοσμηματοπωλείο.
– Θα ήθελα κάτι καλό για την κοπέλα από εδώ…
– Βεβαίως κύριε, τι θα λέγατε για αυτό το δαχτυλίδι με το διαμάντι;
Ο τύπος ρωτάει την κοπέλα του αν τις αρέσει και μετά ρωτάει πόσο κάνει το δαχτυλίδι.
– 200.000 απαντά ο κοσμηματοπώλης.
– Ε! ΟΧΙ και 200.000!
– Θέλω κάτι πιο ακριβό για το κορίτσι μου!
– Βεβαίως κύριε, τι θα λέγατε για αυτό το περιδέραιο με μαργαριτάρια που κάνει 500.000 ?
– Χμμμ!Με αρέσει, θα το αγοράσω!
– Όμως…. Ξέρετε δεν κουβαλάω 500.000 μετρητά, θα σας πληρώσω με επιταγή…..
Ο κοσμηματοπώλης το σκέφτεται…
– Ξέρετε, το πρόβλημα με τις επιταγές είναι ότι, χμμμ.., μπορεί να είναι ακάλυπτες.
– Χωρίς να θέλω να σας προσβάλω, τέτοια ώρα δεν μπορώ να την ελέγξω..
– Α, μην ανησυχείτε, και εγώ έμπορος είμαι και σας καταλαβαίνω…
– Τι θα λέγατε να σας δώσω την κάρτα μου και αύριο το πρωί που θα πάρετε έγκριση από την τράπεζα μου τη στέλνετε στο σπίτι.
– Σύμφωνοι !
Την άλλη μέρα το πρωί, ο κοσμηματοπώλης παίρνει τον τύπο τηλέφωνο:
– Ξέρετε, η επιταγή που μου δώσατε χθες…
– Η τράπεζα μου είπε ότι είναι ακάλυπτη…
– Α!!, μην ανησυχείς ρε φίλε…Σκίσ’ την…εγώ πάντως γ@μnσα!
