Είναι ένας Αμερικάνος, ένας Ιάπωνας κι ένας Έλληνας σ’ ένα τρένο.
Ξαφνικά ακούγεται ένα «ντριιιιιιιιιιιιιν» κι ο Αμερικάνος παριστάνοντας με το χέρι πως μιλάει στο τηλέφωνο αρχίζει:
«Hello!??!!….sure…sure ….o.ok!!!»
Ο Έλληνας κι ο Ιάπωνας τον κοίταζαν περίεργοι.
Τελικά ο Έλληνας πήρε το θάρρος και είπε:
«με συγχωρείτε αλλά γνωρίζετε είμαι περίεργος…»,
«Οhhh» τον σταματεί ο Αμερικάνος «αυτό τελευταία tecnology στο America…μάικροφον στο μικρό δάκτυλο, ακουστικό στον αντίχειρα, χωρίς παρεμβολές και χωρίς κίνδυνο από electomagnetic waves…it s very superb».
Το ταξίδι συνεχίζεται και έπειτα από λίγα λεπτά «biiiiiiiiiip biiiiiiiiiiiip».
Ο Ιάπωνας πιάνει το δόντι του κι αρχίζει να μιλάει
«Οχάιο, φουκουγιάμα, σουζούκι, χόντα καβασάκι……σαγιονάρα».
Οι άλλοι δύο κοιτούν έκθαμβοι.
«Χααααα, αυτό τελευταία τεχνολογία στο Japan. Ακουστικό στο αφτί, μικρόφωνο στο δόντι χωρίς ραδιενέργεια. It s improbable».
Το ταξίδι συνεχίζεται ήρεμα κι ωραία μέχρι που ο Έλληνας ελευθερώνει μια πολύ ηχηρή πορδή “πρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρττττττττττττττττ»
«Ε, χμ, με συγχωρείτε, μόλις έλαβα ένα φαξ».
