—
Ήταν ένα πάρα πολύ ωραίο Κυριακάτικο πρωινό στο γκολφ της Γλυφάδας όπου είχε πάει δύο καλλίγραμμες νεαρές για να παίξουν συζητώντας και χασκογελώντας.Καμία από τις δύο δεν ήξερε το άθλημα, αλλά είχαν πάει εκεί περισσότερο να βρουν πλούσιο γαμπρό, να παντρευτούν μιας και είχαν μεγάλο ψώνιο …
με αυτού του είδους την ζωή που φαντάζονταν ότι έκαναν οι πλούσιοι και ήθελαν και αυτές.
Είχαν ντυθεί και αναλόγως, ώστε να προσελκύουν τα αντρικά βλέμματα.
Έτσι, λοιπόν, μιλούσαν για τα γκομενικά τους και παράλληλα βολιδοσκοπούσαν τους άντρες που έβλεπαν στο γήπεδο ενώ βαθμολογούσαν εκείνους που έβρισκαν καλούς για τα γούστα τους. Δεν έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στο παιχνίδι, οπότε έκαναν συνεχώς άστοχες βολές.
Κάποια στιγμή χτυπάει μια δυνατή μπαλιά η μια από τις δύο, αλλά η μπάλα προσγειώνεται με φόρα πάνω σε ένα γκρουπ ανδρών που παίζανε στην επόμενη τρύπα.
— Ααα γαμώτο, με ξέρανε… ακούγεται μια φωνή πόνου και ένας φουκαράς διπλώνεται στα δύο πιάνοντας τα δύο του χέρια και, σφαδάζοντας από τον πόνο, τα βάζει ανάμεσα στα πόδια του, σαν για να του απαλύνουν τον πόνο, ενώ πέφτει κάτω στο γρασίδι, σε στάση εμβρύου.
— Χίλια συγγνώμη κύριε, λέει η κοπέλα τρομοκρατημένη και τρέχει αμέσως στον άτυχο παίκτη. Δεν το ήθελα. Αφήστε με να σας βοηθήσω.
Ίσα που την κοιτάζει εκείνος, να δει αν γνώριζε αυτήν που τον ξέρανε. Είχε σταθεί από πάνω του γονατιστή και η μόνη θέα που είχε από εκείνη ήταν τα γυμνά της γόνατα από το μίνι, το φουσκωμένο από το περιεχόμενό του μπλουζάκι της και στο πρόσωπό της την σκιά από το καπέλο της.
— Δεν πειράζει δεσποινίς, δεν είναι τίποτα θα μου περάσει, βόγκηξε ο άνθρωπος που είχε γίνει κατακόκκινος από τον πόνο και εξακολουθούσε να μένει σε στάση εμβρύου.
— Μα, σας παρακαλώ, επέμενε η κοπέλα, αφήστε με να σας κάνω ένα μασάζ να σας ανακουφίσω, είμαι νοσοκόμα και ξέρω από αυτά.
Δεν πρόλαβε ο άνθρωπος να πει αν δέχεται ή όχι την βοήθειά της, αλλά εκείνη χωρίς άλλη κουβέντα, σκύβει επάνω του, απομακρύνει μαλακά τα χέρια του από τα πόδια του και τον φέρνει σε ύπτια θέση, δηλαδή ανάσκελα.
-Στη συνέχεια χαλαρώνει το παντελόνι του και βάζοντας μέσα και τα δύο της χέρια αρχίζει να του κάνει ένα απαλό μασάζ σε όλη την επίμαχη περιφέρεια.
–Πως αισθάνεστε τώρα; τον ρωτάει ύστερα από 2-3 λεπτά τρίψιμο.
— Φανταστικά, δεσποινίς μου, της απαντά αρχικά ο τραυματίας.
— Πολύ ωραία! λέει κι εκείνη.
Κι εκείνος συνέχισε την φράση του:
— Όμως δεσποινίς μου, δεν είναι τα μπαλάκια μου, αλλά,,,
ο αντίχειράς μου, εκεί που με χτύπησε το μπαλάκι σας, που ακόμα με πεθαίνει!
