—
Ένας πολύ ντροπαλός τυπάκος μπαίνει σ ένα μπαρ. Κάθετε, παραγγέλνει και τότε βλέπει μια πανέμορφη κοπέλα να πίνει μόνη της. Αφού έχει μείνει έκθαμβος πίνει μια γουλιά από το ποτό του και προσπαθεί να βρει το θάρρος να της πει έστω ένα “γεια”.
Αφού για μια ολόκληρη ώρα μαζεύει όσο κουράγιο του χρειάζεται, τελικά την πλησιάζει και της λέει πολύ προσεκτικά:…
— Θα σε πείραζε αν μιλούσαμε για λίγο;
Η κοπέλα γυρίζει, τον κοιτάζει και του απαντάει με την πιο δυνατή φωνή που μπορούσε να βγάλει από μέσα της:
— Όχι. Δεν θα κοιμηθούμε μαζί απόψε!
Τα μάτια όλων στρέφονται επάνω τους και ο ντροπαλό τυπάκος, φυσικά, έχει γίνει κατακόκκινος από ντροπή και με το ζόρι σέρνεται πίσω στη θέση του, ενώ θα προτιμούσε να ανοίξει η γη και να τον καταπιεί, καθώς πολλά βλέμματα ήταν στραμμένα επάνω του.
Μετά από λίγη ώρα, η γυναίκα τον πλησιάζει και λέει:
— Μπορώ να καθίσω;
Ο τύπος έκανε μία αμυντική κίνηση προς τα πίσω, αλλά δεν της απάντησε ούτε να καθίσει ούτε να μην καθίσει.
Εκείνη, όμως του χαμογέλασε με ένα παράξενο τρόπο που εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να ερμηνεύσει. Και ξαφνικά εκείνη άρχισε να του μιλάει με μία ήσυχη και γλυκιά φωνή, σαν μετανιωμένη.
— Συγνώμη εάν σε πρόσβαλα. Ξέρεις… είμαι φοιτήτρια της ψυχολογίας, στο πτυχίο, και κάνω μια έρευνα για το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι όταν έρχονται σε δύσκολη θέση, όταν εκτίθενται… ξέρεις, όταν βρεθούν σε καταστάσεις που τους ντροπιάζουν και γίνονται ρεζίλι.
Ο ντροπαλός άντρας, έγνεψε ότι καταλάβαινε και ότι συμφωνούσε μαζί της. Ήπιε μια γουλιά από το ποτό του και απότομα στράφηκε στο μέρος της και με όση δύναμη είχαν τα πνευμόνια του, της φώναξε:
— Τι πράγμα; Θες 300 ευρώ για να το κάνουμε;
Η κοπέλα ξαφνιάζεται και ο ντροπαλός άντρας της εξηγεί:
— Συγνώμη εάν σε πρόσβαλα. Ξέρεις, εσύ από αυτά. Είσαι φοιτήτρια της ψυχολογίας, στο πτυχίο, και κάνεις μια έρευνα για το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι όταν έρχονται σε δύσκολη θέση, όταν εκτίθενται…
ξέρεις, όταν βρεθούν σε καταστάσεις που τους ντροπιάζουν και γίνονται ρεζίλι. Δεν θα πρέπει να σε ξαφνιάζει η συμπεριφορά μου!
