—
Εκεί που περπατούσαν στο πλακόστρωτο, ο Σέρλοκ Χολμσ με τον Δρ. Γουάτσον, συναντούν τρεις κυρίες να τρώνε απολαυστικά από μια μπανάνα η κάθε μια.
– Καλημέρα σας κυρίες μου, είπε ο Σέρλοκ Χολμς και προσπέρασαν ενώ και αυτές τον καλημέρισαν.
– Είναι γνωστές σου; τον ρώτησε ο Dr. Watson.
– Όχι, απάντησε ο Χολμς, ποτέ δεν έχω ξανασυναντήσει την καλόγρια, την πoρvn και την νιόπαντρη που μόλις πέρασαν.
– Θεέ και κύριε, απόρησε ο Γουάτσον, πως τα κατάλαβες όλα αυτά;
– Στοιχειώδες αγαπητέ μου, απάντησε με το γνωστό του χαμόγελο ο δαιμόνιος ντεντέκτιβ.
– Η καλόγρια κρατούσε τη μπανάνα με το ένα χέρι και με το άλλο την έκοβε κομματάκια και την έβαζε στο στόμα.
– Η πoρvn πάλι την κράταγε με τα δύο της χέρια και την έβαζε βαθιά στο στόμα της αφού πρώτα έγλυφε την κορφή με τη γλώσσα της.
– Εκπληκτικός συλλογισμός, παρατήρησε ο Watson, και η τρίτη πως κατάλαβες ότι ήταν νιόπαντρη;
– Πανεύκολο αγαπητέ μου ! τον αποστόμωσε ο Χολμς.
– Με το ένα χέρι κράταγε τη μπανάνα και με το άλλο έσπρωχνε το κεφάλι της προς αυτή.
