—
Μια ξανθιά ξεκίνησε να πάει στη Χαβάη.
– Προγραμμάτιζε το ταξίδι αυτό για 10 χρόνια και αισθάνθηκε μια απέραντη ανακούφιση, όταν πάτησε το πόδι της στο αεροπλάνο.
– Πάει μπροστά και θρονιάζεται σε ένα κάθισμα της πρώτης θέσης, αν και το εισιτήριό της ήταν για την οικονομική.
– Σε λίγο έρχεται ένας επιχειρηματίας και της λέει ότι καθότανε στη θέση του και ότι έπρεπε να σηκωθεί.
– Η ξανθιά τον κοιτάζει προβληματισμένη και του λέει μετά από λίγο:
– Κοίταξε να δεις, είμαι ξανθιά, δεν είμαι ηλίθια και αυτή εδώ είναι η θέση μου.
– Ο άνθρωπος της έδειξε το εισιτήριό του και τον αριθμό της θέσης του, προσπάθησε να την μεταπείσει, αλλά η ξανθιά δεν έπαιρνε χαμπάρι. – Είδε κι απόειδε ο άνθρωπος, πάει στην (μη ξανθιά) αεροσυνοδό και της εξηγεί τι έχει γίνει.
– Μην ανησυχείτε, κύριέ μου, του λέει αυτή.
– Είναι σύνηθες το φαινόμενο.
– Κάθε τόσο, μας προκύπτει ….
μια τέτοια αλλά έχω την λύση.
– Μισό λεπτό, λέει η αεροσυνοδός και πάει γραμμή στην ξανθιά, κάτι της ψιθυρίζει στ αυτί, η ξανθιά σηκώνεται και πάει στο πίσω μέρος του αεροπλάνου, όπου τη βάζουν να καθίσει στη θέση της.
– Ο επιχειρηματίας έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό.
– Μα τι της είπατε και τη μεταπείσατε έτσι γρήγορα; ρωτάει την αεροσυνοδό.
– Της είπα ότι μόνο το πίσω μέρος του αεροπλάνου πάει στη Χαβάη!
