—
Ένα νιόπαντρο ζευγάρι αδυνατεί να τεκνοποιήσει , μια μέρα ο σύζυγος συναντά τυχαία στον δρόμο τον παπά που τους πάντρεψε.
– Γεια σας Πάτερα Ιάκωβε , με θυμόσαστε ;
– Βρε βρε μα και βέβαια σε θυμάμαι , εγώ σε πάντρεψα πριν 2 χρόνια περίπου.
– Πώς πάει η οικογένεια… έχετε κάνει κανένα παιδί;
– Μπα όχι, σταθήκαμε πολύ άτυχοι.
– Προσπαθήσαμε αλλά…
– Έλα μην κάνεις έτσι. Δεν θα σε αφήσει έτσι ο θεός.
– Αύριο πρόκειται να πάω στο Αγιο Όρος… Με την ευκαιρία…
θα κάνω μια παράκληση και θα ανάψω και ένα κεράκι για σας.
– Σ ευχαριστώ πάτερ… να σαι καλά.
Περνάνε λοιπόν κάτι χρόνια… και ο πάτερ Ιάκωβος συναντά την γυναίκα με δύο μωρά στην αγκαλιά, άλλα δύο στο καροτσάκι!!
– Βρε βρε. Καλημέρα… να σου ζήσουν τα παιδάκια!
– Ευχαριστώ πάτερ.
– Ο θεός σας βοήθησε βλέπω και αποκτήσατε επιτέλους παιδιά.
– Ναι, δεν έχουμε παράπονο γι αυτό. Έχουμε τρία δίδυμα και αυτά εδώ τα τέσσερα.
– Σύνολο δέκα παιδιά… και μόλις εχθές έμαθα πως είμαι πάλι έγκυος.
– Αα, υπέροχα. Ο άντρας σου που είναι;
– Πήγε στο Αγιο Όρος. Έφυγε βιαστικά εχθές.
– Τι πήγε να κάνει στο Αγιο Όρος ;
– Δεν είμαι σίγουρη. Κάτι μουρμούραγε καθώς έφευγε πως
“θα έσβηνε ένα γ#μ^μ&νο κερί”
