—
Ένας Ελληνοαμερικάνος επισκέπτεται τον αδερφό του που είναι βοσκός στην Κρήτη.
Έχει μαζί του κι ένα σκύλο ράτσας Αλάσκας τον βλέπει ο βοσκός και παρακαλά.
– Ασε μου ρε αδερφέ το σκύλο εδώ, εγώ θα τον έχω στην περιποίηση και τέτοιο σκύλο δε βρίσκω εδώ ενώ εσύ θα ξαναβρείς!
– Ναι! του λέει κι ο ξενιτεμένος αδερφός αλλά θέλω να ζει σαν …άνθρωπος!
– Εμείς στην Αμερική είμαστε πολύ φιλόζωοι!
– Να μην στεναχωριέσαι!
– Στη μάντρα ή στο σπίτι θα τον έχω πάντα μαζί μου και μόνο κρέας και γάλα θα τρώει!
– Με τα πολλά ο Αμερικάνος είπε το ναι.
– Περνάνε δέκα χρόνια….
μοιραία πεθαίνει ο σκύλος.
– Τηλεφωνά ο βοσκός στον αδερφό του και παίρνει την απάντηση.
– Α ….είπαμε σαν άνθρωπος!
– θα τον κηδέψεις χριστιανικά.
– Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;
– Πες το στον παπά του χωριού να το κάνει!
– Πάει ο βοσκός στον παπά του λέει ότι θέλει χριστιανική κηδεία για το λυκόσκυλο και του λέει ο παπάς:
– Σήφη την τσικουδιά να την λιγοστέψεις!
– ήντα ναι αυτά που μου ζητάς!
-Μα ο αδερφός μου λέει…παίρνει το κινητό (ναι! το νου σας! όλοι οι βοσκοί στην Κρήτη είχαν κινητά πριν τους δικηγόρους! ζωοκλοπές βλέπετε!) και μιλά με τον αδερφό του.
– Δώσε μου τον παπά! – λέει εκείνος:
– Έλα παπα-Λάμπρο με ακούς; δυόμισυ χιλιάδες δολάρια σου στέλνω για την κηδεία του σκύλου αλλά να γίνει όπως πρέπει! εντάξει;
– Εντάξει! εντάξει.
– Κλείνει το κινητό ο παπάς και λέει του Σήφη.
– Καλά ρε κουμπάρε… γιατί δεν μου λές από την αρχή ότι ο σκύλος σου…ήταν Ορθόδοξος
